شايد به ظاهر اين ورزش در كشور ايران ناشناخته و كم طرفدار باشد ولي مي توان آن را يكي از مهيج ترين و پر طرفدارترين ورزشهايي كه در طبيعت انجام مي گيرد دانست.
مصري هاي باستان علاقمند به سر خوردن بروي شنهاي روان توسط سفالهاي شكسته يا تخته هاي چوبي بودند كه اين در آثار كشف شده توسط كاوشگران در نقاشي ها كاملا مشهود است.
شن سواري نزديك به 15 سال قبل با ساخت واكس مخصوص چند لايي (لامينيت) متولد شد و امروزه يكي از اركان اصلي تورهاي سافاري و طبيعت گردي در اقصا نقاط جهان محسوب مي گردد.
از مزاياي اين ورزش نسبت به Snowboard مي توان بي خطر بودن آن را تاكيد كرد ، با توجه به نرم بودن شنهاي روان زمين خوردن حتي با بالاترين سرعت ، خطري بسيار كمتر از زمين خورد در برف را دارد
استفاده سهل و بدون دردسر اين تخته ها ، قدرت مانور و جهش بالا ، مناسب بودن موقعيت آب و هوايي و در نهايت نرخ مناسب تجهيزات اين ورزش باعث شده تا با گذشت زمان طرفداران بيشتري را جذب نمايد.
وقتي تپه اي خيس يا خشك است مي توان به راحتي شن سواري كرد درست مانند پيستهاي كوبيده و نكوبيده اسكي كه مطمئنا تپه هاي خشك و روان امكان مانور و تحرك بيشتري را به شما خواهد داد ، ولي تپه هي نيمه خشك به هيچ وجه كاربردي در شن سواري نخواهد داشت .
 تپه هاي شن رواني كه در كويرمركزي و بند ريگ ايران وجود دارند بعضا به ارتفاعي بيش از 300 متر مي رسند و به راحتي مي توان 1 الي 2 كيلومتر شن سواري نمود.
تپه های شنی بزرگ به بلندی كوه های كم ارتفاع در سرتاسر بخش غربی آفريقای شمالی وجود دارند. در كوههای شنی پرو، به نام سرو بلانكو، قله اين تپه ها تا ارتفاع 1.000 متری سر به فلك كشيده اند؛ قله های خشن و ناهمواری كه هميشه در زير ابرها پوشيده شده اند. شن سوارها شش ساعت را صرف بالا رفتن به نوك كوه می كنند و بعد تخته هايشان را واكس زده و با سرعتی بيش از 100 كيلومتر در ساعت از لای بته های بيرون زده از شن به پايين سر می خورند. مسابقات جهانی شن سواری در آلمان هر ساله جمعيتی قريب به 50.000 نفر را به خود جلب می كند.
لون بيل بنيان گذار ونومس است؛ شركت سازنده تخته شن سواری، مخترع " واكس شن " و سردبير sandboard.com، يك مجله اينترنتی برای جامعه كوچك ولی در حال رشد شن سوارها. هيچكس ارقام دقيق را نمی داند، ولی شن سواری تبديل به يك پديده زيرزمينی شده است. و هزاران آمريكايی، و دهها هزار نفر ديگر از اقصی نقاط دنيا، از جمله مصر، برزيل، استراليا، و آفريقای جنوبی، در آن شركت دارند
سالهای متمادی است كه بيل هر روز شنبه به سواحل اقيانوس آرام، روی تپه زوما دون  می آيد تا روی اين تپه شنی 'موج سواری' كند، و گروه های كوچك و بزرگ شن سوارهای جدی و مشتاق را به همراه خود می آورد. هر يك از اين افراد مجهز به يك تخته كوتاه، چند بسته واكس مخصوص شن سواری و يك عالمه كرم ضد آفتاب است. بيشتر اشخاصی كه برای سپری كردن روزشان به اين تپه معروف می آيند، با نگاهی پر از شگفتی و حيرت به اين شن سوارهای علاقمند می نگرند. همه در حال تماشای آنها هستند. طی چند ثانيه با سرعت از بالای تپه به پايين سر می خورند تا بلافاصله دوباره اين فاصله 70 متر افقی را به نوك تپه بروند و دوباره به پايين سر بخورند. شن سواری ورزش مورد علاقه افراد جان سخت و پراستقامت است ، افرادي كه عاشق هيجان و ديوانه سرعت هستند.
شن خارق العاده و شگفت انگيز است. بيشتر از هر سطح ديگری می تواند كه خود را دوباره بازسازی كند. می توانيد حسابی مخلوطش كنيد، سطح اش را خط خطی كنيد، هر كاری می خواهيد رويش انجام دهيد، و ظرف چند روز دوباره سطحش صاف می شود و می توانيد رويش شن سواری كنيد.
برخی از آدم های پر مشغله هم ورزش شن سواری را آغاز كرده اند. ريچ هاپكينز صاحب يك شركت مسافرتی به نام جويندگان هيجان در لاس وگاس ايالت نوادا است. مشتريان اين شركت افرادی هستند سخت درگير كسب و كار كه احتياج دارند پس از يك هفته پر از ملاقات های كاری طاقت فرسا و گپ و گفتگوهای خسته كننده، نفس راحتی در طبيعت بكشند. هاپكينز و كاركنانش آنها را به تپه های صحرايی كه بين كاليفرنيا و نوادا واقع شده می برند؛ تجهيزاتی كه همراه خود می برند: پاراگلايدر، ماشين های مخصوص سواری روی هر نوع زمين، دوچرخه های صحرايی و يك عالمه اسنوبورد كه برای استفاده روی شن بازسازی شده اند.
آيا ممكن است روزي اين ورزش هم در كشور ما كه جزو معدود كشورهاي جهان از نظر موقعيت و امكانات طبيعي براي برگزاري اينگونه ورزشها مي باشد ، جايگاه واقعي خود را پيدا كند ؟
موج سواری سبب پديد آمدن اسكيت بورد شد، كه طی سی سال گذشته تبديل به يك ورزش بسيار پرطرفدار در آمريكا شده است. صدها هزار نفر آمريكايی اين ورزش را تماشا و در آن شركت می كنند، از جمله فوق ستاره بر حق، تونی هاك، كه بازی های ويدئويی و مارك لباس مخصوص خودش را دارد، و يك تور كشوری اجرا كرد كه 15 ميليون دلار از فروش بليط عايدش شد. دنيای شن سواری هنوز نمی تواند به اين اندازه علاقه و اشتياق در مردم برانگيزد، ولی همانگونه كه تاريخ بارها نشان داده است، يك جرقه، فوق ستاره ای با سبك خاص خودش، يا پرشی از بالای يك صخره سنگی كه نفس تماشاچيان را در سينه حبس كند، كافی است تا ميليون ها جوان را تشويق كند تا دنبال به وجود آوردن چنين هيجانی بروند. و شن سواری يك 'اسلحه' اضافی هم دارد: احتمالا ريشه های اين ورزش به دوران باستان باز می گردد. تصاويری از مصری های باستان وجود دارد كه آنها را بر روی تكه های سفال يا تخته های چوبی در حال پايين آمدن از تپه های شنی صحرای آفريقا نشان می دهد. مغول ها نيز قرن هاست كه مشغول سرازير شدن از تپه های صحرای گبی هستند.
برای بسياری از شن سوارهای آمريكا، وسوسه شن سواری در خاورميانه دهانشان را حسابی آب انداخته است. برخی از بهترين تپه های شنی دنيا در الجزيره ، تونس ، امارات و ايران هستند. فاريش می گويد، " هشت يا نه سال پيش، كسی درباره شن سواری چيزی نمی دانست. حالا می خواهند يك مسابقه شن سواری اكس- گيمز در مصر برگزار كنند.
شن سوارهاي حرفه اي با خوشحالی و تعجب می گويند، " خاورميانه، اين كار برای ما عين ديزی لند خواهد بود. اون همه شن، بدون هيچ اقيانوسی در كنارتان!"
به اميد روزي كه اين ورزش جايگاه واقعي خود را در كشورمان پيدا كند.